Dag 2, zondag 2 november 2015

Na een nachtrust die werd ingeluid (verstoord) door een zingende Thaise A. Hazes en een verstikkende hitte zijn we de ochtend brak gestart....we kregen onze luiken niet open en opstaan ging zeer moeizaam. We hebben alle moed verzamelt en hup op de benen, het leven buiten wacht en wil geleefd te worden. De originele Thai zit al vanaf 6 uur s' morgens bij ons aan de overkant van de straat rijst met curry te eten inclusief Chang bier! Allereerst gaan we voor een lekkere koude douche begeven we ons na een bakje yoghurt achterover te hebben gewerkt in de richting van Khoasan road waar ik start met een lekker ontbijtje, egg mac muffin en thee toe. Irma gaat voor een lekkere koffie..heerlijk.....we kunnen er weer tegen aan! Ons reisschema is vandaag een bezoek te brengen de Chinezen...Dus Chinatown in Bangkok!

Na wat rond gedwaald te hebben in en om Khoasan road begeven we ons richting onze vertrouwde boot taxi gelopen, omdat die TUK TUK Matties = vrienden de hoofdprijs vragen en dat gaan we niet betalen. De boottaxi is een gezellig komen en gaan van mensen die in en uitstappen op diverse aanleg steigers...Pffft, Pffft...daar gaat het fluitsignaal van de bootjongen die ervoor zorgt dat de bootsman op de juiste manier aangemeerd, zodat de mensen in en uit kunnen stappen....schitterend! Pffft, Pffft..we zijn aangekomen bij de halte die ons leidt naar de stad der Chinezen. Maar eerst moeten we ons een weg zien te banen door een mensenmassa, waarvan het lijkt alsof je door een trechter wordt getrokken. Als we dan onze weg eindelijk kunnen vervolgen en wat rondvragen zijn we daar eindelijk....China Town. Heeeee...hier lopen allemaal Chinezen...Nihoa! Nu op zoek naar de gouden Boeddha! Onderweg stoppen we bij een Chinese Toko voor een drankje en zijn we op zoek naar een verfrissend goedje, die de Thai gebruikt om van de stank in de stad rondhangt verlost te zijn (soort Shilling Oil). Je doet wat druppels op een zakdoek of smeert het onder je neus en je krijt een lekkere frisse adem door je neus van mint of een ander soort sterk spul. De Thai gebruikt het ook....zal dus wel goed zijn. :-)

We vervolgen onze weg richting de gouden Boeddha, op een gegeven moment spreekt een vriendelijke kleine mijnheer Thai ons aan. Hij stapt vanuit een TUK TUK en vraagt.....waar zijn jullie naar op zoek? Wij vertellen deze kleine mijnheer Thai dat we op zoek zijn naar de gouden Boeddha. De gouden Boeddha....Zegt hij....dat is niets (in een beetje Rastafari Engels) Op dat moment stonden we voor een Chinese tempel, waar blijkbaar zijn vrouw zat te bidden, hij gaf aan dat wij deze Wat = Tempel in moesten gaan en waarom wij niet de floating market bezoeken? Deze markt is alleen op zaterdag en zondag, waarop wij hem vertelden dat zijn Medelanders teveel vragen voor de trip en dat deze Hollanders niet gek zijn het gevraagde bedrag te betalen! Dit vertelt hebbende werd die kleine vriendelijk mijnheer Thai een grote Groene Thaise Hulk. Hij begon driftig te schijven op een stuk papier en spuwde meteen uit....1800 Baht en niet meer. Hij was gelukkig niet boos op ons maar op zijn landgenoten die te hoge prijzen vragen. inmiddels was de kleine Hulk weer op kleur en zei met een vriendelijke stem, ik regel een TUK Tuk voor 20 Baht, deze brengt jullie naar de haven en daar stap je op een Long Tail Boat waarna je een tour gaat beleven van anderhalfuur. Route floating market, Wat Arun en eindhalte Grand Palace! Uiteraard hebben wij dit aanbod niet afgeslagen, al was het alleen maar om de kleine Hulk niet al te boos te maken. :-

Hup instappen en richting de floating market...we zitten er helemaal klaar voor! Na wat gewacht te hebben mochten we door iets wat voor een sluis moet doorgaan...dan kom je uit aan de andere kant van Bangkok. Laat de floating market maar komen.....? We hebben een uur gevaren van het begin naar het eindpunt en ik moet bekennen we zijn wel geteld twee floating bootjes tegen het lijf gevaren...de rest was waarschijnlijk al uitgefloated! Ondanks deze domper, heeft deze trip ons wel veel geleerd over het leven in Bangkok...! Aan de overzijde van het water wonen mensen in armoede, hun woningen staan op houten palen in het water. Veel van deze houtenpalen hebben het van het merendeel van de woningen begeven waar de woningen meer op een woonboot lijken dan een woning op palen. Ondanks deze armoede zijn de mensen die we tegen komen er vrolijk uit, ze zwaaien ons vriendelijk toe met de welbekende eeuwige Thaise Smile. Ik kan niet anders zeggen dat dit als een blijvende herinnering in onze gedachten staat gegrift....! Bedankt, kleine vriendelijke mijnheer Thai, voor deze ervaring.

Na de sluis te zijn uitgevaren staan nog twee attracties op de lijst om af te werken: Wat Arun en de eindhalte "Grand Palace". Na hebben aangelegd bij Wat Arun, kregen we de opdracht van de bootsman mee, 10 minuten en dan varen we verder (gekkenwerk) om het complex te bekijken in dit tijdsbestek. Voor we het terrein konden betreden werden we geconfronteerd met een nieuw soort "Til een toerist belasting". Deze belasting is ervoor dat wij voet aan wal hebben gezet bij de tempel....het blijven toch kleine boefjes! Belasting voldaan....check...wat moeten we ook nog betalen om de tempel te mogen betreden, we hebben toch de "toeristen til belasting"? Maar deze belasting geldt hier niet...wij zeggen op z'n Brabo's....Houdoe = Nihoua in het Thais...! De 10 minuten vliegen voorbij, na wat kiekjes aan de buitenzijde van de tempel te hebben gemaakt gaan we terug, richting onze laatste stop. De Grand Palace ligt tegenover Wat Arun en met een paar minuten varen bereiken we de kust en nemen afscheid van de bootsman. Ook weer hier de nieuwe beruchte belasting om aan te mogen meren, aan deze zijde ook hier weer een drukte van jewelste, de mensen wurmen zich langs kraampjes, marktstalletjes en eethuizen om vanuit deze heksenketel het Grand Palace te bereiken.

Eenmaal buiten hier ook weer die goed afgerichte Thaise mijnheertjes die aangeven dat de Grand Palace gesloten zou zijn en we met korte broek en slippers niet binnen zouden mogen? Wij als goedgelovige burgers vertrouwen deze kleine Curry eters, maar lopen toch argwanend richting de ingang van het Paleis. Voor we verder richting het paleis gaan verzorgen we eerst de inwendige mens en stappen 1 of andere chique bistro binnen...die voornamelijk bezaaid is met Chinezen en toeristen. Na uitbuiken trekken we de stoute schoenen aan en lopen richting het paleis om alweer te worden aangesproken door zo'n manneke, die ons wijs probeert te maken dat wij niet binnen kunnen en aan de overzijde eerst een nieuwe outfit moeten kopen??? (het moet niet gekker worden) Een vriendelijke Amerikaan die achter ons loopt en het verhaal hoort geeft resoluut aan...Bullshit, hij probeert jullie te tillen, binnen in het gebouw kun je gratis lange broeken en Sarongs krijgen...! Thank You "Üncle Sam"!

De geldmolen draait hier op volle toeren, je moet hier ook weer voor iedere scheet betalen....! We lopen mar lekker rond en praten met een Monk uit Sri-Lanka die met 500 volgelingen in Thailand is voor een Monk uitstapje....die gasten hebben twee vliegtuigen afgehuurd om even naar Thailand te vliegen...ik zeg...Go Monkies, Go Monkies! Dan maar weer richting.....ja, ja, de taxiboot om ons richting "Otel" te varen.

Hier aangekomen, de beentjes van de vloer en samen in bed neergevleid, ons hoofdjes op de pillow en lekker slaapje doen. Rond 19:00 uur uit bed gestapt en ons begeven in de drukte van Khoasan road waar we op zoek gaan naar een eettentje. We slagen vrij snel in het vinden van een restaurant en bestellen een heerlijk diner waarna we de avond....omdat het mag, afsluiten met een voet en nekmassage voor de vrouw. Irma wordt tijdens deze sessie goed onder handen genomen en heeft dagen na deze weldaad nog last gehad van haar ledematen.

Al met al een tweetal drukke dagen in de met Smog ondergedompelde Bangkok...morgen de tassen pakken en vliegen richting Chiang Rai...Welterusten!